Wapno jest wykorzystywane w metalurgicznym przetwarzaniu różnych rodzajów rud miedzi, od flotacji minerałów siarczkowych po ługowanie tlenków miedzi za pomocą kwaśnych środków ługujących. Głównymi produktami z takich operacji są koncentraty miedzi (zawierające 25–30% Cu) i katody miedziane (>99% Cu). Wapno stosuje się też do kontroli, ograniczania lub likwidowania skutków potencjalnego wpływu kwaśnych wód kopalnianych.
Minerały siarczku miedzi odzyskuje się z rudy w postaci koncentratu. Proces ten ma wiele etapów. Pierwszym z nich jest oddzielenie minerałów niesiarczkowych, bezwartościowych (tzw. minerałów skały płonnej) od minerałów siarczkowych. Minerały siarczku miedzi są następnie oddzielane od minerałów siarczku żelaza (np. pirytu).
Wapno stosuje się do kontrolowania pH szlamu mineralnego i do nadania właściwości powierzchni minerałów odpowiednich do flotacji minerałów miedziowych i depresji pirytu. Dodatkowo wapno można stosować w celu ograniczenia korozji stalowych kulek stosowanych podczas mielenia poprzedzającego flotację.
Niektóre typy rud miedzi nie nadają się do fizycznej separacji minerałów w procesie flotacji. Takie typy rud poddaje się ługowaniu w hałdach lub zbiornikach, zazwyczaj kwasem siarkowym, co powoduje rozpuszczenie miedzi i innych zanieczyszczeń. Miedź odzyskuje się z roztworu przez ekstrakcję rozpuszczalnikową i elektrolitycznie, a rozpuszczone zanieczyszczenia zostają w roztworze.
W regionach o większej ilości opadów rozpuszczalne zanieczyszczenia mogą być wypłukiwane z pozostałości po ługowaniu podczas opadów deszczu, co może powodować zanieczyszczanie środowiska. Wapno używa się do wytrącania takich rozpuszczalnych zanieczyszczeń, aby zapobiegać odprowadzaniu do środowiska.